• فیلم تومان بر محوریت زیاده‌خواهی است که از دل مناسبات انسانی بیرون می‌آید. می‌توان گفت که انتخاب شخصیت‌های این فیلم، مسیری است برای تبدیل انسان به سوژه. سوژه‌ای که دربرگیرندۀ ابعاد مختلفی از روان‌پریشی تا جنونِ دیده‌شدن است. سؤال این‌جا است که انتخاب سوژه در فیلم تومان، برای رسیدن به مفاهیم خاصی مثل تزلزل طبقات اجتماعی یا قدرت‌طلبی بوده است؟ همانند شخصیت «داوود» که خود را موجودی منحصربه‌فرد می‌داند و به تعبیر فوکو مرتبط با انگارۀ «زیست-قدرت» است. و یا این‌که نمایش مناسبات انسانی برای شما از اهمیت بیشتری برخوردار بود؟

منظری که فوکو به جایگاه قدرت در وجود انسان دارد، بیشتر مد نظرم بود. آن دگردیسی که قدرت در فردیت انسان به‌وجود می‌آورد، خیلی قابل‌بحث است. برخلاف ظاهر فیلم که شخصیت‌های زیادی دارد و به‌نظر می‌رسد اجتماع ساخته و قرار است نگاه طبقه‌ای را تعمیم دهد، فیلم تومان از نگاه من کاملاً کاراکترمحور است و فیلم «داوود» به حساب می‌آید. مسیری که او طی می‌کند و به یک تولد دوباره می‌رسد. تولد دوباره‌ای که خیلی هم ترسناک است؛ چرا که آن‌چه از خاکستر مُرده‌اش به دست می‌آید و متولد می‌شود، خیلی کج‌و‌معوج است. من فکر کردم که باید «داوود» را از دریچۀ ذهنی‌اش نشان دهم. کسی که هرچقدر بیشتر می‌بَرد، بیشتر از دست می‌دهد. چراکه روی دیگر قدرت، ازدست‌دادن است و این سیکل تا همیشه ادامه دارد.

• به تعبیری، رابطۀ میان انگارۀ قدرت و انگارۀ سوبژکتیویته را برای طراحی شخصیت «داوود» در نظر داشتید؟

در واقع بازتعریف «داوود» از سوبژکتیویتۀ ذهن خود است. برای من «داوود» یک شمایل است و در ظرف شخصیت‌پردازی این کاراکتر، خوانش‌های مختلفی می‌گنجد. بیشترین سؤالی که من داشتم، این بود که در وضعیت فعلی ایران که مدام شکاف طبقاتی بیشتر می‌شود، چگونه می‌توان برای کسب جایگاه به پول و امنیت اقتصادی رسید؟ پولی که به‌راحتی از مسیر طبیعی قابل‌حصول نیست و به همین دلیل برخی‌ها، راه‌هایی شاید راحت‌تر را برای کسب منفعت پیدا می‌کنند. و قمار در میان جامعه‌ای که جوانان بخش مهمی از آن هستند، می‌تواند یک گزینۀ قابل‌دسترس باشد. یک میان‌بُر است چون جوان فکر می‌کند اگر قدم به قدم مسیر رشد و ترقی را طی کند، مشخص نیست که حتماً بتواند به یک شرایط مطلوب مالی برسد. از طرفی بحث طمع و قدرت‌طلبی به تعبیر شما هم وجود دارد. انتخاب قدرتی که فرد با قمار برای زندگی خود خریداری می‌کند. وجه ترسناک و تاریک ماجرا وقتی است که آدمی گرفتار شده و فکر می‌کند که موجودی برتر است. «داوود» هم این شکلی است. چون قدرت پیشگویی دارد و به‌نظرش می‌تواند برندۀ هر قماری باشد. درحالی‌که برنده‌بودن در قمار به تعبیری همیشه بازنده‌‌بودن است. یعنی شخص به ازای پولی که به دست می‌آورد، مدام دارد وجوه شخصیتی خود را قمار می‌کند و از دست می‌دهد.