تبیین NEET

ابتدا برای تبیین اصطلاح NEET، لازم است اشاره کنم که این قبیل واژه‌ها معمولاً در کشورهایی متولد می‌شود که در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی پیشرو هستند و بیشتر در تحقیقات آنان تبلور پیدا می‌کند. این گروه که شغل، حرفه، مهارت و تحصیلاتی ندارند تا وارد بازار کار شوند، ابتدا در کشورهای توسعه‌یافته شناسایی شدند و این کشورها با شاخص‌هایی به‌اندازه گیری آنان پرداختند. شاید این واژه برای کشور ما، کلمة لوکسی به نظر برسد؛ چون در ایران ما با گروه‌های فراتر از NEET ها نیز مواجه هستیم و دولت یا حاکمیت حتی آن‌هایی را که شناخته شده‌تر هستند، فعلاً نتوانسته مدیریت کند و مشکلات آن‌ها را بررسی نماید، چه رسد به این‌که سراغ گروه‌هایی با تعاریف جدید برود. طرح موضوع ارزشمندی که نشریة شما در حال انجام آن است فعلاً در آغاز راه خود قرار دارد. این نشریه به معرفی گروهی می‌پردازد که در کنار سایر گروه‌ها، دولت وظیفه حمایت از آن‌ها را بر عهده دارد؛ اما این موضوعات به دلیل غفلت یا فقدان شناخت دولت از آن‌ها به حال خود رهاشده است.

NEET ها گروهی‌اند که در سن اشتغال قرار دارند. بازة سنی‌ آن‌ها در برخی از کشورها 25 سال است و در برخی کشورها نیز تا 32 سال نیز افزایش می‌یابد. تفاوت  NEETها با بیکاران در این است که  NEETها جویای کار نیستند، حرفه‌ای ندارند و آموزش هم ندیده‌اند. امروز تعداد آن‌ها از بیکاران بیشتر است یا دست‌کم کمتر نیست؛ اما بیکاری طبق تعریفی که دارد، مشمول افرادی می‌شود که جویای کار باشند. این افراد، نام خود را به‌عنوان بیکار ثبت می‌کنند و متقاضیان نیروی کار نیز به دنبال این افراد می‌گردند؛ البته تکنولوژی‌های جدید نیز امکاناتی برای آنان فراهم کرده است تا راحت‌تر شناخته شوند و  به شغل دست پیدا کنند. درکل، بیکاران گروه محکومی‌اند که به امکانات دسترسی ندارند و به دلیل فقدان تحصیلات، مهارت و آموزش کافی بیکار مانده‌اند. اما  NEETها گروه‌های جوانی‌اند که از انرژی بالایی برخوردارند و طبعاً اهمیت زیادی برای کشور دارند و باید موردحمایت قرار بگیرند. این گروه در صورت حمایت نشدن، با کوچک‌ترین مشکلات، تنش‌های اجتماعی را تشدید می‌کند. برای فهم دقیق مسئلة  NEETها در جامعة ایران لازم است تا نکات مختصری در خصوص ارزش سرمایة انسانی ذکر کنم.