پرسه‌زنان به خیابان‌ها آمدند

زندگی شهری کنشی در فضاهاست کنشی در خیابان، کوچه، بازار، سینما، کافه که در فرایند مدرن شدن رخ می‌دهد و این کنش‌ها خرده فرهنگ‌هایی با خود به همراه دارند. یکی از این خرده فرهنگ‌ها پرسه زنی در شهر است. پرسه‌زن کسی است که فضای شهری را به پاتوقی برای تعامل‌ها و لذت‌هایش بدل می‌کند و بیشتر به سیاحت و فراغت می‌پردازد. از جلوی ویترین مغازه‌ها عبور می‌كند، به تماشای كالاها می‌پردازد و از این همه لذت می برد، بدون آنكه واقعاً به مصرف كالا بپردازد. فارغ از نظریات کسانی چون والتر بنیامین، ویلسون، بودلر و گلاک که پرسه‌زنی را در مواجهۀ بورژواهای شیک پوش با فضای شهری معنا کرده‌اند؛ امروزه این مفهوم به ویژه در مواجهۀ نوجوانان و جوانان با فضای شهری، دلالت‌های معنایی دیگری هم یافته است. در کنش امروزی، پرسه‌زن به واقع با گشت‌زنی بی‌هدف، بی‌غایت و اساساً بی‌مصرفش تلاش می‌کند تا سویه‌هایی از شهر را ببیند. در این کنش، پرسه‌زن‌ها دیگر جماعت مراکز خرید به حساب نمی‌آیند، به عبارت دیگر، پرسه‌زن به تسخیر خیابان و پاساژ می‌پردازد، و نه به خرید در آن. پرسه‌زنی تفریحی است که فی‌نفسه نه خرج زیادی دارد و نه محدودیت خاصی برای رفت و آمد. این مدل پرسه‌زنی که به آن پرسه‌زنی اجتماعی (Social Loafing) می‌گویند در زندگی واقعی رخ می‌دهد؛ اما در ادامۀ چنین فضایی، به واسطۀ رشد تکنولوژی، کنش دیگری به نام پرسه‌زنی مجازی (Cyber Loafing) هم بازتولید شده است.

پرسه‌زن سایبری نمی‌تواند چگونگی پیچیدگی‌های فضاهای ترکیبی شهر‌های معاصر را تجربه کند اما می‌تواند پیچیدگی‌ها و هرج‌و‌مرج‌های زندگی شهری را فهم کند؛ دنیای وب، شبکه‌های اجتماعی و جذابیت آنها برای مخاطب همگی دست به دست یکدیگر داده‌اند و «پرسه‌زنان سایبری» را به وجود آورده‌اند. شاید علت به‌وجود آمدن پرسه‌زنان سایبری به پرسه‌زنان قرن نوزدهم مشترک باشد.