به دلیل مطالعات کمّی معدودی که در این زمینه صورت گرفته است، با نگاه مردم‌‌شناسی و مشاهداتی، به بررسی این موضوع می‌‌پردازیم و ارزش گزاره‌‌هایی که بیان می‌‌شود در همین حد است. آنچه بیان می‌‌شود بر اساس پیمایش کامل نیست و تا اندازه‌‌ای مستند به برخی آمارها است. در بخشی از بحث دربارۀ مطلبی که در سطح بین‌‌المللی منتشر شده و NEETها را با شاغلان و افراد در حال آموزش مقایسه کرده بود، گفت‌‌وگو خواهم داشت.

در ابتدا لازم است یادآور شویم که مسئلۀ NEET موضوع کاملاً مدرنی نیست، ضمن اینکه سویه‌‌هایی در جوامع در حال توسعه یا توسعه‌‌یافته دارد. از آنجا که از حجم جمعیت روستایی -که تا اندازۀ زیادی نیازمند کار همۀ افراد برای تامین غذا است- کم شده و به حجم جمعیت شهری اضافه شده است، شاهد افزایش تعداد این قشر هستیم. به عبارتی زوال جمعیت روستایی و افزایش سریع جمعیت شهری تا اندازه‌‌ای در شکل‌‌گیری NEET در جامعه تاثیر داشته است.

گرچه این حجم از NEET پدیدۀ جوامع در حال توسعه و مربوط به صد یا دویست سال گذشته است، اما به طور کلی در فرهنگ سنتی ما هم اصطلاحات غیرمحترمانه‌‌ای برای اطلاق به دختران و پسران NEET داشته‌ایم؛ کسانی که در حال تعلیم دیدن در محضر استاد یا فراگیری آموزش در مکتب‌خانه‌‌ها و حوزه‌‌های علمیه و یا در حال کار نبودند.

در جامعۀ معاصر هم مسئله به همین شکل است. آمارها نشان می‌‌دهند که به لحاظ جنسیتی درصد NEETهای زن از مرد بیشتر است، آقای هزارجریبی هم در مقالۀ خود، تعداد NEETهای زن در ردۀ سنی 25 سال به بالا را بیشتر ذکر کرده است. در نوع رفتار و پرکردن وقت نیز این دو جنسیت متفاوت ظاهر می‌‌شوند.

مشاهدات نشان می‌‌دهد در پیامدهایی که NEET بودن برای خود این زنان و مردان و برای جامعه دارد تفاوت‌‌هایی دیده می‌‌شود. البته در جامعۀ شهری که تا اندازه‌‌ای از چارچوب‌‌های فرهنگ سنتی و نظم جنسیتی سنتی فراتر می‌‌رویم، تا حد قابل توجهی شباهت‌‌ها بیشتر می‌‌شود. به عنوان مثال، کارهایی همچون نگهداری از حیوانات، کافه‌‌نشینی یا خیابان و پاساژگردی در هر دو جنس NEET مشاهده می‌‌شود.