بررسی اسناد سیاستی ایران نشان میدهد که تاکنون دستگاه سیاستگذاری به صورت اختصاصی برنامهای برای گروه NEET وضع نکرده؛ این وضعیت در حالی رخ داده که حتی شاخص بیکاری جوانان مورد توجه سیاستگذار نبوده است
بررسی میزان توجه به مقولۀ NEET در نظام سیاستی و اسناد بالادستی ایران
دانشآموختۀ سیاستگذاری
ورود مفهوم NEET به ساختار سیاستگذاری اجتماعی و رفاهی ایران تقریباً یک دهه بعد از توجه کشورهای توسعهیافته و به خصوص اعضای OECD به این شاخص رخ داد. اگر در کشورهای پیشرفته بحران اقتصادی 2008 و به دنبال موج فزایندۀ بیکاری، به خصوص بیکاری جوانان بود که توجه سیاستگذار را به این گروه مهم از افراد جلب کرد، در ایران پس از دو بحران سیاسی-امنیتی دیماه 96 و آبانماه 98 مؤسسات پژوهشی و نهادهای سیاستگذاری به کنشگری NEETها توجه کردند.
اولین گام در مسیر ریلگذاری سیاستها و برنامهها، ارائۀ تعریف از مشکل است و این تعریف باید دقیق و جامع و مانع باشد. نهاد اصلی متولی سیاستگذاری اجتماعی و اشتغال در ایران، وزارت «کار، تعاون و رفاه اجتماعی» است که در اولین مواجهه با مفهوم NEET تعریف سازمان بینالمللی کار[1] را پذیرفت. پس تعریفی که مراجع رسمی ایران از NEET ارائه میدهند عبارت است از: جوانان 15 تا 29 سالهای که در چهار هفتۀ منتهی به آمارگیری در جایی شاغل نبوده و مشغول به تحصیل یا مهارتآموزی نیز نباشند. این تعریف نارساییهایی دارد که باعث شده آمارهای رسمی نتوانند به سیاستگذار کمک کنند تا اقدامات دقیق، هدفگذاریشده و مشخص انجام دهد. بر خلاف تعریف پذیرفتهشده توسط وزارت کار، تحصیل و اشتغال مانعهالجمع نیستند. همچنین جوانانِ در حال کسب مهارت و جوانان غیرفعال خانهدار در سرشماریها لحاظ نمیشوند. مواردی همچون داشتن تجربۀ قبلی کار و طول دورۀ بیکاری پس از آن، میزان مهارت، میزان تحصیلات، وضعیت جسمی و روحی و… NEETها از آمارهای رسمی قابل استخراج نیستند. (هزارجریبی و سبحانی، 1397)
[1] International Labour Organization (ILO(
برای مطالعه ادامه این مطلب باید آن را خریداری کنید
سبد خرید شما در حال حاضر خالی است.